Edhe pse filmbërësit janë të rrethuar nga konsulentë të shumtë që sigurohen se ngjarjet historike në filma të jenë të sakta, ata shpesh ende sakrifikojnë qëllimisht vërtetësinë e një lëvizjeje për hir të një komploti emocionues ose një tabloje më shumëngjyrëshe. E gjithë kjo rezulton në krijimin e keqkuptimeve për ngjarje dhe epoka të caktuara në mendjet e shikuesve.
Bright Side ka vendosur ‘të rivendosë drejtësinë’ duke u përpiqur të rrëzojë disa nga mitet më të përhapura në lidhje me epokën antike, në të cilat shumica prej jush ende besojnë falë filmave, përcjell Klankosova.tv
Miti I: Helena e Trojës ishte e njohur për trupin e saj të hollë dhe lëkurën prej bronzi
Shumë legjenda i kushtohen bukurisë së Helenës së Trojës. Dhe nuk është për t’u habitur që në filma ajo zakonisht luhet nga aktorja më tërheqëse e asaj kohe. Edhe pse nuk dihet me siguri se çfarë tipare kishte Helena, mund të thuhet me siguri se bukuria e saj korrespondonte me kanunet e bukurisë së atyre kohërave.
Mund të supozojmë se Helena e Trojës kishte një ballë të ulët, një hundë të madhe të drejtë (pa theksuar urën e hundës), një mjekër pak të përmbysur. Një histori e rënies së Trojës, e cila na është transmetuar, thotë se më e bukura e grave kishte lëkurë dhe flokë të hapur, sy të mëdhenj dhe kishte një nishan të vogël midis vetullave.
Miti II: Spartanët i mbanin flokët e prera
Shumë njerëz i imagjinojnë spartanët si luftëtarë të çrregullt që nuk shqetësoheshin fare me pamjen e tyre. U befasuam shumë kur mësuam se burrat spartanë kujdeseshin tërësisht për pamjen e tyre.
Vëmendje të veçantë i kushtonin flokëve të tyre, të cilat i gërshetonin. Përmendjet e flokëve të trashë, me gjatësi në mes të shpinës, mund të gjenden në burimet e lashta. Popullariteti i këtij modeli flokësh dëshmohet edhe nga imazhet që na janë përcjellë.
Miti III: Gratë e lashta greke mbanin fustane të përpunuara
Shumica e filmave për Greqinë e Lashtë na shfaqin personazhe femra me fustane të përpunuara në mënyrë perfekte me dekolte joshëse. Në realitet, gjërat ishin pak më ndryshe.
Përbërësit kryesorë të një veshjeje të Greqisë së Lashtë, si për gratë ashtu edhe për burrat, ishin tunikat (peplos dhe chiton) dhe një mantel i quajtur himation.
Miti IV: Gratë në Greqinë e Lashtë shkulnin vetullat dhe ecnin me flokë shtrira
Në filma, bukuroshet e Greqisë së lashtë shihen me flokët e tyre të ulur që fluturojnë bukur nga era, vetullat e këputura me saktësi dhe nxirjen e mrekullueshme mesdhetare. Por në realitet gjërat ishin pak më ndryshe. Vetullat e lidhura natyrshëm, lëkura e hapur dhe flokët e gjatë, të mbledhura në një topuz, konsideroheshin të bukura në Greqinë e lashtë.
Për t’iu afruar idealit, gratë u përpoqën të zbardhnin lëkurën e tyre, t’i ngjyrosnin vetullat me blozë dhe të ngjitnin në ballë vetulla false të bëra me qime dhie të lyera.
Miti V: Gladiatorët ishin atletikë
Studimet e mbetjeve të gladiatorëve të gjetur në një varr masiv tregojnë se ata kishin një shtresë të trashë yndyre nënlëkurore. Kjo i bëri shkencëtarët të supozonin se gladiatorët konsumonin shumë pak proteina shtazore dhe dieta e tyre ishte e pasur me karbohidrate, të cilat i merrnin përmes bishtajoreve dhe drithërave. Kjo shpjegon pseudonimin qesharak të luftëtarëve romakë të lashtë – “ngrënësit e elbit”.
Me fjalë të tjera, gladiatorët ushqeheshin në mënyrë specifike me karbohidrate, në mënyrë që ata të mund të luftonin më mirë dhe të kishin më shumë qëndrueshmëri. Për të kompensuar mungesën e kalciumit, luftëtarët konsumonin një pije të veçantë të bazuar në hirin e bimëve.
Miti VI: Gladiatorët luftuan deri në fund me çmimin e jetës së tyre
Pavarësisht nga të gjitha gjërat që shohim në filma, gladiatorët nuk luftuan gjithmonë deri në frymëmarrjen e tyre të fundit. Për më tepër, ky rezultat i një përleshje u konsiderua i paligjshëm. Kishte rregulla të veçanta për zhvillimin e zënkave, si dhe gjyqtarë që vëzhgonin për t’u siguruar që rregullat të respektoheshin në mënyrë rigoroze. Shumë fonde u investuan në gladiatorë, kështu që nuk ishte e arsyeshme t’i humbisje aq lehtë (nga pikëpamja financiare).
Miti VII: Të gjithë gladiatorët ishin skllevër dhe mbaheshin në kushte të vështira
Gladiatorët jetonin në kushte të mira. Ata kishin ushqim të veçantë dhe madje kishin akses në shërbimet e shëruesve. Luftëtarët ishin mjaft të popullarizuar në mesin e vendasve dhe në fakt ishin një lloj i famshëm, portretet e tyre do të dekoronin vendet publike, ndërsa djemtë e vegjël do të ëndërronin të ngjanin me luftëtarët që luftonin në arenë.
Luftimet nuk ishin duelet e zakonshme që shfaqen nëpër filma. Ata ishin një shfaqje spektakolare me sete dhe rekuizita të përpunuara. Gladiatorët do të vishnin kostume të ndërlikuara dhe shpesh të çuditshme që i ngjanin paksa forca të blinduara klasike.