Nga Markus Becker & Matthias Gebauer “Der Spiegel”
Përktheu: Alket Goce-abcnews.al
Grushti i Jens Stoltenberg u shtrëngua kur iu afrua rusëve, por vetëm për t’u dhënë atyre një takim me grusht për shkak të pandemisë së koronavirusit. E megjithatë, kur Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s pozoi për një foto me zëvendësministrin e jashtëm të Rusisë Alexander Grushko dhe zëvendësministrin rus të Mbrojtjes Alexander Fomin të mërkurën e javës së kaluar, qëndrimet e tyre të ashpra dhe deklaratat e fortae bënë të qartë se takimi midis tyre kishte qenë larg nga të qenit i qetë.
Në fakt ishte takimi i parë i Këshillit NATO-Rusi në selinë e NATO-s në Bruksel në më shumë se2 vitet e fundit. Përpara mbledhjes, ministrat e jashtëm të aleancës mbajtën një video-konferencë. Nënsekretarja amerikane e shtetit dhe homologu i saj rus u takuan në Gjenevë në fillim të javës.
Dhe të mërkurën, ministrat e jashtëm dhe të mbrojtjes të vendeve të Bashkimit Evropian mbajtën një takim në Brest të Francës. Që të gjitha ato takime kishin të njëjtin qëllim parësor:të pengonin Rusinë nga një pushtim i mundshëm i Ukrainës. Por perspektiva mbi këtë çështje po bëhet gjithnjë e më e zymtë. “Ekziston një rrezik real i një konflikti të ri të armatosur në Evropë”- deklaroi Stoltenberg pas takimit.
Kërkesat ndaj NATO-s nuk mund të plotësohen
Moska po e akuzon Perëndimin se po kërkon t’i diktojë asaj epërsinë e vet ushtarake. Kremlini po kërkon që NATO të ndalë pranimin në aleancën ushtarake veri-atlantike të ish-republikave sovjetike sikurse është edhe Ukraina. Po ashtu, Rusia dëshiron që NATO të tërheqë forcat e saj të dislokuara në vendet anëtare në Evropën Lindore.
Që të gjitha këto janë kërkesa që NATO-ja do ta kishte shumë të vështirë që t’ia plotësonte. Stoltenberg ka theksuar se çdo vend ka të drejtë të zgjedhë rrugën e vet, dhe se ky “parim thelbësor” është pjesë e themelit për sigurinë evropiane.
Dhe me këtë qasje, duket se përgatitjet për luftë në Evropën Lindore po vazhdojnë. Gjatë javëve të fundit, presidenti rus Vladimir Putin ka grumbulluar shumë trupa afër kufirit me Ukrainën, rreth 100.000 ushtarë të pajisur me tanke, dronë dhe artileri të rëndë.
NATO beson se luftimet mund të fillojnë shumë shpejt, edhe nëse jo të gjitha trupat janë të përgatitura për një pushtim në shkallë të plotë. Tashmë në Bruksel nuk konsiderohet më si diçka e pamundur ideja se Putini mund të kërkonte nisjen e një konflikti të armatosur kundër Perëndimin përtej Ukrainës.
Siç u shprehën disa zyrtarë të brendshëm për “Der Spiegel”, brenda NATO-s ekziston tani frika se forcat ruse mund të përdorin praninë e tyre të shtuar së fundmi në Mesdhe, Atlantikun Verior dhe Arktik për të sulmuar nga një front i gjerë, duke synuar madje edhe vendet anëtare të NATO-s. Ndërkohë, burimet thanë se priten fushata të mëdha të keq-informimit dhe sulme kibernetike.
Putini e ka arritur një synim shtesë, evropianët një shtojcë
Burimet brenda NATO-s thonë se ndërsa nuk ka aktualisht të dhëna konkrete për përgatitjet për një sulm të tillë, opsionet e Moskës për përshkallëzim janë reale, dhe aleanca nuk do të ishte në gjendje që t’i kundërvihej Rusisë aq shpejt, qoftë ushtarakisht apo në mënyrë dixhitale, nëse gjërat do të përkeqësoheshin akoma më tej.
Për momentin, mbetet e paqartë nëse Vladimir Putin do ta pushtojë vërtetë të gjithë Ukrainën. Për javë të tëra, NATO ka qenë në mëdyshje se pse udhëheqësi rus po vendos trupa në kufirin ukrainas, sidomos pasi kërkesa e tij kryesore tashmë është plotësuar.
Perspektiva e anëtarësimit në NATO për Ukrainën dhe Gjeorgjinë, e cila iu konfirmuar zyrtarisht këtyre 2 vendeve në vitin 2008, është në thelb jashtë tryezës së negociatave për një të ardhme të parashikueshme, pikërisht për shkak të konflikteve të vazhdueshme kufitare.
Putin e ka arritur gjithashtu një qëllim shtesë:Presidenti i Shteteve të Bashkuara Joe Biden po negocion drejtpërdrejt me udhëheqësit rusë. Rusia është rikthyer në skenën botërore si një superfuqi. Nga ana tjetër evropianët janë thjesht një shtojcë në këtë skenë.
Provokimet e Putinit kanë nxjerrë tashmë në pah në një mënyrë të pamëshirshme dobësitë e aleancës perëndimore. Se sa larg do të shkonin SHBA dhe evropianët për të mbrojtur vendet e NATO-s si Estonia apo Lituania, kjo gjë mbetet ende një pyetje e hapur, për të mos përmendur vende jo-anëtare si Ukraina.
Po ashtu mbetet e paqartë nëse evropianët mund të imponojnë sanksione të ashpra ekonomike në rastin e një pushtimi rustë Ukrainës, duke qenë se sanksione të tilla do të shkaktonin rritje të mëtejshme të çmimeve të energjisë në Evropë.
Një mjet “i ndikimit dashakeq”
Shpërthimi i luftës në Ukrainë, ka të ngjarë të shënojë gjithashtu fundin e projektit të gazsjellësit “Nord Stream 2”, linja direkte e transportit të gazit natyror midis Rusisë dhe Gjermanisë, e cila në thelb ka përfunduar së ndërtuari, por nuk është ende funksionale.
Pas takimit në Bruksel të mërkurën e kaluar, nënsekretarja amerikane e shtetit, Wendy Sherman tha se nga pikëpamja e Amerikës, do të ishte “e vështirë të shihet transporti i gazit përmes këtij gazsjellësi, në rast se Rusia do të rinisë sulmin e saj të ri ndaj Ukrainës”.
Me shumë gjasa nuk është një rastësi që demokratët e Joe Biden-it prezantuan në të njëjtën ditë në Senat një projekt-ligj të mbështetur nga Shtëpia e Bardhë, që në thelb kundërshton
një projekt-ligj të sponsorizuar nga republikanët dhe të hedhur poshtë nga Shtëpia e Bardhë.
Projektligji i demokratëve kërkon përdorimin e “të gjitha masave të disponueshme dhe të përshtatshme” për të parandaluar vënien në punë të gazsjellësit ruso-gjerman.
Kancelari i ri i Gjermanisë, Olaf Scholz, e cilësoi së fundmi projektin si një “sipërmarrje të sektorit privat”, duke shtuar se miratimi i tij nga entet rregullatore gjermane ishte “krejtësisht jopolitik”. Gazsjellësi tashmë ka përfunduar së ndërtuari, por ai nuk mund të vihet në punë pa marrë autorizimin zyrtarë nga qeveria e Berlinit.
Nuk ka asnjë dyshim se demokratë e Joe Biden i shohin gjërat shumë ndryshe. Projektligji i paraqitur së fundmi në Senatin e SHBA-së, e përshkruan “Nord Stream 2” si një “mjet të ndikimit dashakeq të Federatës Ruse”.
