Shkruan: Agim Vuniqi
Kapitulli 35 eshte “modus vivendi” asgje me shume, konflikti prolongohet paqesisht derisa te pranohet Serbia ne BE. Ishin enderra te sheqerosua pretendimet e liderku-kuceve kosovare, te cilet i kane bere koncensione te medha Serbise, duke futur vendin ne krize te pazgjidhur politike, duke treguar egersine e pushtetit ndaj opozites, ne njeren ane, ndersa peruljen servile ndaj Serbise, ne anen tjeter.
Zvarritja e inkuadrimit te Kosoves ne mekanizmat evropian, edhepse qe nga fillimi Evropa ishte ne Kosove, tregonte qartazi qe permes inkuadrimit te pershpejtuar te Serbise ne BE, fale Thacit & Co.,do ta ve Kosoven para aktit te kryer, te dobesimit te shtyllave te pavaresise dhe te krijimit te nje autonomie te pavarur, sikurse Ishujt Alende, ku Kosova do ta kishte guvernatorin, kodin e telefonise, stemen, flamurin, por do te mbetej territor i kontestuar… (Autonomi nderkombetarisht e pavarur). Kosova kishte nevoje per politikane anglofoles, te shkolluar jo per politikane odash, te cilet do e fundosin vendin, paturpesisht. Lufta ka perfunduar, nuk eshte me alibi per politikanet e korruptuar te flasin per te, ata duhet te perqendrohen me teper ne rezultatet konkrete te luftes kunder korrupsionit, krimit te organizuar, dmth permbushjes ekzakte te standardeve te BE-se, jo ulurimit te eger te marreveshjeve me Serbine, le te prollongohen ato perkohesisht dhe le te zgjidhen problemet e brendshme.
Eshte makuteri, ishte indiference, ishte deshtim politika e jashtme e Kosoves e viteve te privatizimit primitiv te familjeve patriarkale qe perpiqeshin te krijojne imazhin e suksesit, cilit sukses, te tregetimit te rreneve si e vertete….
