Shkruan: Agim Vuniqi
Dashuria per artin modern, sidomos ate pamor, te filmit e ka mbajtur pezull deshiren e kahmotshme te veprimtarit dhe artistit Skender Kapiti.
Ai vecohej nga bashkevendasit e tij me vullnetin dhe frymen e artit postmodern, qe ne si te rinje kishim si mundesi ta shijojme permes pllakatave te Skenderit. Ai i pari ne qytet krijoi posterin e nje loje sporti ne futboll, te ekipit te lagjes “Pozderka”, ekip i cili udhehiqej nga i paharruari Cen Lushaku, i cili pesoi si i ri ne moshen 18 vjecare.
Ai mbetet i kujtuar nga bashkemoshataret e tij dhe shume te rinje, qe posa kishin filluar te degjonin per te. Pra Skender Kapiti ishte ne epiqender te te gjitha zhvillimeve dhe reformave te rinise shkollare. Ai dhe tre vellezerit e tij Osmani, Ejupi dhe Fatoni, te bijte e atdhetarit Sabit Kapitit ishin perhere ne thumbin e pushtetit, por edhe ne mendjen e te rinjeve te qytetit. Ata te gjithe shquheshin per besnikeri dhe ndershemri, ishin edhe reformator te jetes kulturore ne qytet, si ne art, ne film dhe ne marketingun sportiv. Ishin keto hapat e pare te nje rinie djaloshare e cila permes punes se perditshme donte te deshmohet. Pra ne kenaqeshim me posteret e Skenderit si femije, por edhe me pikturat e tij ambicioze sot.
Ai qysh atehere kishte thurrur endrren per filmin, njejte sikurse Bekim Fehmiu, por mundesite e tij ishin te vogla, pothuajse te pamundura, ngase politika represive nuk lejonte qe idet dhe femijte e atdhetarit llapjan Sabit Kapiti te jene shembull per te tjeret. Aq e veshtire ishte jeta e tyre, te cilen edhe ne e perjetonim, ndoshta me pak se ata, por gjithnje mburreshim dhe ishim krenar qe ishim shoke te tyre.
Asgje nuk ka dalluar edhe sot, kur Skenderi se bashku me djalin e tij vendosen te vizitojne Beverly Hills, per te evokuar kujtimet femijerore dhe per te shijuar shkelqimin e keti qyteti kalifornian, i njohur ne bote si qendra e artisteve me te medhenje qe ka njohur dhe njeh njerezimi…
