Nga Kushtrim Bekteshi
Libri i John Deweyt Shkolla dhe Shoqëria, përbën në plejadën e filozofisë së edukimit, një teori mbi edukimin. Ai shtron shumë çështje e hipoteza, identifikon faktorë të shumtë që ndikojnë në zhvillimin dhe cilësinë e arsimit në një vend.
John Dewey, ndër faktorët esencial që i përmend në procesin e edukimit dhe arsimimit, padyshim që mësimdhënësi zë vendin kryesor. Fëmijët në ditët e sotme më së shumti kohë kalojnë në shkollë dhe mësuesi për ta është inspirimi kryesor në punën e tyre dhe në orientimin e tyre në përgjithësi. Kujtojmë që, jo rrallë kemi raste kur janë mësimdhënësit ata që shtyejnë fëmijët që të merren me një çështje të caktuar ose edhe të orientohen në një profesion për të ardhmen e tyre.
Për shkak se ata gjenden në një moshë shumë lehtë ndikueshme mënyra se si reflekton mësuesi tek nxënësit është jetike për zhvillimin dhe avacimin e tyre. Për këtë fakt së pari ajo që bie në sy tek një mësimdhënës profesional është paraqitja e tij para nxënësve pra, ajo që e shtjellon edhe Dewey në librin që kemi marrë në shqyrtim është se mësimdhënësi nuk është aty vetëm për të transmetuar informacione, por edhe për të shërbyer si zbulues dhe kanalizues i prirjeve dhe talenteve të nxënësve.
Pra, atuja e parë dhe shumë e rëndësishme që duhet të ketë një mësimdhënës është shkëputja nga formaliteti dhe formalizimi. Sot gjithnjë shohim kritika të shumta sa i përket burokratizimit të sistemit të arsimit. Gjithashtu edhe kritika e Deweyt ishte në këtë linjë, pra që mësimdhënësi të jetë sa më shumë shoqërizues me nxënësit të i kuptojë e miriëkuptojë ata, në mënyrë që shkolla të mos shërbejë si botë e ndarë e femijëve nga shoqëria.
Me këtë nënkuptohet fakti se mësuesi duhet të zotërojë aftësi pedagogjiko-psikologjike për të hetuar shqetësimet eventuale të nxënësve që mund të vijnë nga jashtë e që reflektojnë brenda në procesin e arsimimit. Pa këtë aftësi shëndeti mendor i nxënësve do të ishte në rrezik dhe kjo do të dëmtonte shume vetë ata dhe efektivitetin e procesit në përgjithësi. Kjo do të bënte më pas të mundur edhe bashkëpunimin dhe bashkërendimin e aktiviteteve me institucione përgjegjëse për këtë çështje.
Më lart folëm mbi atë se si duhet të ekzistojë aftësia e mësimdhësit për të i hetuar dhe trajtuar shqetësimet emocionale të nxënësve. Tani do të ndalemi në atë se si mësimdhënësi duhet të mos shndërrohet në gjenerues të shqetësimeve emocionale për nxënësit, e cila fatkeqsisht nuk ngjanë rrallë.
Të trajtosh fëmijët duke mos shqetësuar ata nuk është fare e thjeshtë, prandaj edhe mësimdhënia konsiderohet si mision e jo thjesht profesion. E para që duhet të kihet parasysh në këtë aspekt është qasja e barabartë, pra mosdiferencimi i nxënësve. Dhe dy, kujdesi me mënyrën e të shprehurit kur jemi përballë nxënsve dhe çdo veprim që bëjmë reflekton edhe tek ata.
Le të ndalemi tek e para, mësimdhënësi duhet që në asnjë rast të mos përdorë fjalë që mund të jenë stigmatizuese ose kategorizuese, sepse kjo ndikon në mënyrë të dyfishtë tek ata, së pari i bën ata që të krijojnë diferencime me njëri-tjetrin, sepse siç e theme më parë, mësuesi sherbet si një lloj uvertyre për ta dhe me siguri kjo do të reflektonte asisoj që kjo gjë të bëhej e pranueshme për ta, në raport me njëri-tjetrin dhe me të tjerët. Pastaj me mënyrën si shprehet mësimdhënësi mund të ofendojë, qoftë edhe në mënyrë të pavetëdijshme ata dhe kjo do të shkaktonte thyerje emocionale për nxënësit, e që do të ishte dëm i pariparueshëm në mardhëniet mësimdhënës-nxënës.
Duke qenë se mësimdhënësi është si një prind i dytë, ai duhet tëketë kujdes me shprehjet dhe veprimet, ngase nxënësit lehtësisht kopijojnë dhe përvetësojnë ato. Shumë herë hasim veprime të pamenduara mire nga mësimdhënësit e të cilat më pas shndërrohen në problem për vetë fëmijët. Prandaj sipas Dewyt qasja profesionale parasëgjithash përfshinë mënyrën se si flasim dhe sillemi me fëmijët dhe përballë tyre. Kjo është barrë e rëndë, por për të cilën duhet të jetë i gatshëm secili që vendosë të bëhet mësimdhënës.
Me sa thamë më lart shohim se si Dewey portretin e mësimdhënësit e sheh duke pasur cilësi e aftësi të mira të hetimit të problemeve që mund të kenë fëmijët jashtë shkollës dhe si duhet të trajtohen ato në shkollë, e poashtu që, edhe mësimdhënësit të mos jenë gjeneruesit e tyre. Poashtu pamë se mësimdhënësi sipas profilit që e përshkruan Dewey duhet të jetë i afërt me nxënësit dhe duke mos reflektuar autoritet e pushtet tjetër, përveç autoritetit të dijes.