Shkruan Fadil MALOKU:
Sociologjikisht, mitizimi i tepruar i njërit (IBRAHIM RUGOVËS) apo tjetrit (ADEM JASHARIT) tip të sakrificës kosovare, që ishin mishëruar me historitë e tyre jetësore, janë konsumuar aq në mënyrë morbide e për qëllime të pushtetmbajtjes (lexo;për të mbledhë vota) nga ana e pasuesve militant (sidomos me stërmadhimin e rolit të tyre si njerëz jo tokësorë!), sa që demokracia e brishtë kosovare e ka të vështirë ta kapërdij!
Në demokracitë e avancuara heronjtë me pamje dhe dukje socrealiste, e kanë vështirë t’i mbijetojnë erozionit të kohës…! ATA, sa më shumë dhe sa më shpejt që të bëhen tokësorë (pra, më të thjeshtë) aq më madhështorë do të duken në sytë dhe mendjet e gjeneratave të ardhshme.
Ngritja meteorite e këtyre dy tipave të miteve të pasluftës në Kosovë, duket që po u shërben vetëm pushteteve (të përkohshme gjithsesi!) e jo edhe idealeve dhe agjendave (të përjetshme!) patriotike për të cilat ATA u sakrifikuan
