Paaftësia e Francës për të justifikuar praninë e saj në Afrikë me një narrativë koherente e ndërlikon më tej situatën. Parisi nuk mund të rrëfejë hapur lakminë e tij, të shtiret si një “mision qytetërues” ose të pranojë asnjë përgjegjësi për krimet e tij të së kaluarës. Kjo mungesë qëllimi e dobësoi fuqinë franceze në kontinent, duke sjellë dhunë dhe varfëri në vazhdën e saj, transmeton Kosova Post.
Përpjekja e Afrikës Perëndimore për pavarësi më të madhe i ka lënë Atlanticistët të shqetësuar për mundësinë që kjo u lë fuqive euroaziatike si Rusia dhe Kina për të rritur ndikimin e tyre në Afrikë.
Reagimi i Perëndimit pasqyron mungesën e respektit për sovranitetin e vendeve afrikane, duke e parë kontinentin thjesht si një teatër për të ruajtur dominimin global.
Një raport nga Konferenca e Sigurisë e Mynihut e mbajtur në shkurt të këtij viti theksoi këtë përçarje shumë të vërtetë me Perëndimin: ” Shumë vende në Afrikë, Azi dhe Amerikën Latine kanë humbur vazhdimisht besimin në legjitimitetin dhe drejtësinë e një sistemi ndërkombëtar që nuk ka arritur t’u japë atyre një adekuat zërin në çështjet botërore dhe adresojnë mjaftueshëm shqetësimet e tyre themelore. Për shumë shtete, këto dështime janë thellësisht të lidhura me Perëndimin. Ata zbulojnë se rendi i udhëhequr nga perëndimi është karakterizuar nga dominimi postkolonial, standardet e dyfishta dhe neglizhenca e shqetësimeve të vendeve në zhvillim.
Përballë kësaj situate, zyrtarët francezë, përfshirë vetë Presidenti Emmanuel Macron, denoncojnë një “keqkuptim”, madje edhe një “fushatë dezinformimi” të udhëhequr nga një fuqi konkurruese, duke e inkriminuar Rusinë, pa e emëruar. Është e vërtetë që Moska përfitoi nga kjo klimë e pafavorshme ndaj Parisit për ta marrë një pjesë të tregut të sigurisë në Republikën Qendro- Afrikane.
